Plac Społeczny, zlokalizowany w samym sercu Wrocławia, odgrywa istotną rolę w infrastrukturze miejskiej, zarówno jako węzeł komunikacyjny, jak i symbol długiej i skomplikowanej historii miasta.
Dziś plac jest istotnym elementem wrocławskiej siatki komunikacyjnej, z drogą krajową nr 98 przebiegającą przez niego. W przeszłości miejsce to było również fragmentem trasy europejskiej E67. Kształtują go różne elementy inżynieryjne, takie jak estakady i przejścia podziemne, które zapewniają płynność ruchu i bezpieczeństwo pieszych.
Jednak dzisiejszy krajobraz Placu Społecznego jest rezultatem procesu transformacji, który rozpoczął się po zakończeniu II wojny światowej. Przed wojną obszar ten był gęsto zabudowany, z licznymi budynkami mieszkalnymi z początku XX wieku. Niestety, intensywne bombardowania i walki podczas oblężenia Wrocławia w 1945 roku znacznie zniszczyły tę zabudowę. W latach 70. XX wieku przeprowadzono rozległe wyburzenia, które ostatecznie doprowadziły do powstania obecnego placu.
Wielokrotnie próbowano nadać temu miejscu nowe oblicze. W latach 60. XX wieku przeprowadzono dwa konkursy SARP na projekt zagospodarowania placu. Pierwszy z nich, z 1964 roku, miał na celu stworzenie projektu zabudowy usługowej, a drugi, z 1969 roku, obejmował propozycje na Plac Społeczny oraz Plac Dominikański. Mimo ambitnych planów, żadne z tych projektów nie zostało zrealizowane.
Plac Społeczny ostatecznie otrzymał swój obecny kształt w latach 80. XX wieku, kiedy to zdecydowano o zagospodarowaniu go na węzeł komunikacyjny. Na przełomie wieków zaznaczyły się jednak nowe kierunki rozwoju. W 2010 roku Rada Miasta Wrocławia uchwaliła nowy plan zagospodarowania przestrzennego dla Placu Społecznego. Ten nowoczesny plan przewiduje przekształcenie placu w obszar mieszkalny typowy dla śródmieścia, co wymaga całkowitej rekonstrukcji tego obszaru, być może nawet odtworzenia przedwojennego układu. Przyszłość tego obszaru jest nadal otwarta na kolejne rozdziały w historii miasta.